Geen mens is hetzelfde.

We zijn allemaal anders, iedereen is uniek.
Ja, daar zijn we het toch wel over eens. We hebben allemaal zo onze gewoontes en rituelen.
Nergens anders zie je die verschillen terug als in de zorg.
Sinds ik in de thuiszorg werk bij ouderen, zeg: 75+, zie ik dat meer en meer.

De appartementen zijn qua ruimtes gelijk, maar de inrichting is zo verschillend. Bij de een staat een moderne leren bank met een flatscreen grootste maat, bij de ander staat nog steeds de pluche stoel die vader 30 jaar geleden kocht en een klein maatje televisie met zo'n enorme achterkant op een plomp bruin eiken dressoir.
Sommigen zitten letterlijk achter de geraniums en anderen kijken naar een modern schilderij.

De verschillen worden nog duidelijker als ik ze ondersteun en help bij de ADL. Zo'n heerlijke term die ze in de zorg gebruiken:

Algemene Dagelijkse Levensbehoeften

Het begint al bij de handdoeken.
Mannen hebben altijd 1 washand en 1 handdoek. Die washand en handdoek bij de alleenstaande senior zijn vaak geen stelletje.
Vrouwen altijd 2. 1 witte of crèmekleurige washand en handdoek voor de bovenkant (gezicht, rug, armen) en een gekleurde washand en dito handdoek voor de 'onderkant'.

Dat is overigens dan wel weer verbazingwekkend vind ik, altijd de lichte washand voor 'boven' en een gekleurde voor 'onderen'. Generatiekwestie? Of zou je op een gekleurde washand de vlekken niet zo zien.....

Maar het grappige aan die handdoeken is dat ze verschillend in gebruik zijn.
Zo kwam ik een tijd geleden bij een cliënt die de ene kant van de handdoek voor de ene week gebruikte en bij de nieuwe week droogde ze zich met de andere kant af.
Meesterlijk.
Er is iemand die de 'onderkant' dan weer afdroogt met een handdoek die reeds in de wasmand ligt, maar er zijn er ook die na 1 wasbeurt de handdoek onmiddellijk in de wasmand doen.

Ze zijn er ook met verschillende doekjes. 1 handdoek om af te drogen, een klein doekje voor de voeten, een doekje waarmee ik het chrome (kraan en greep aan de muur) moet afnemen en een dweil voor de vloer. Graag wel onthouden als de zuster weer de volgende keer komt.

En dan aankleden!
Een korset wordt door deze generatie nog gedragen, jazeker.

Maar dan eerst onderbroek met bandage, zo'n prachtig woord voor maandverband of inlegkruisje.

Dan volgt het korset, dan een pantybroek, dan een hemd, dan pantykousen met een jarretel, dan een onderjurk en dan de jurk zelf.
Echt! En zie die volgorde maar eens te onthouden!
Oh! Wat ook kan is een onderbroek met inlegkruis voor overdag en dan een onderbroek met dikke inlegger voor 's nachts en die gerust een aantal dagen wisselen. Zeker weten dat die nachtonderbroek ook onder het kussen gaat als je het bed opmaakt!

Ik werk graag in deze baan. Er is geen mens hetzelfde en iedereen heeft zijn of haar eigen verhalen.
Ik kom binnen in hun leven en hun huis en ze laten me zien: echt iedereen, iedereen is uniek.

'Doen jullie dat nog steeds?'.

We zitten te eten.
Bloemkool, opgebakken aardappelschijfjes en een gehaktbal.
Heeft u het plaatje ook compleet.

Dochter vertelt over school.
Beste Vriendin zat in een groepje met 2 van de raddraaiers uit de klas en ze moesten een woord verzinnen wat rijmt op 'beuken'.

U dacht natuurlijk onmiddellijk aan 'keuken' toen u een woord moest verzinnen wat rijmt op beuken.
Nietwaar?

'...en toen zeiden ze tegen Vriendin een woord, maar dat wilde ze niet zeggen, maar toen zeiden ze dat ze het toch moest zeggen. Maar ik ga dat woord nu niet zeggen, want dat mag niet van jullie'.

Er valt even een stilte aan tafel.
Ik kijk Man aan en grinnik, maar zeg dan: 'je mag hier alles zeggen. Ook al is het een raar woord, dan mag je het nu gerust zeggen'.
Ze twijfelt en zegt dan: 'maar je vind het echt geen leuk woord hoor!'.
Zoon wordt het nu te gortig en zegt: 'wat was het dan, zeg het nou!'.

Ze slikt nog een keer en zegt dan zacht: 'n**ken'.

'Waaaat?', schreeuwt Zoon, 'hoorde je wat ze zei papa?'.
'Ja maar, Juf zei meteen dat het een vies woord was en dat ze iets anders moesten verzinnen', zegt Dochter weer.
Zoon ligt in een appelflauwte naast me.

Ik begin dit leuk te vinden.
'Maar wat betekent dat woord dan, weet je dat ook?', vraag ik aan Dochter.
Ze begint wat verlegen te lachen. 'Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik denk zoiets van: vrijen'.

Zoon ontploft weer. Het wordt steeds vreemder voor hem.
'Dat klopt', zegt Man tegen Dochter. 'Dat heet vrijen en dat mag je gewoon hier aan tafel zeggen'.
Ze ontspant weer een beetje. Gelukkig reageren we normaal.
En dan grinnikt ze: 'nouhou, dat hebben jullie heel lang geleden ook gedaan, want je moet vrijen om een kind te krijgen'.

Ik kijk weer naar Man. Ik zie zijn ogen en dan kijkt hij opzij en zegt zo normaal mogelijk: 'weet je, dat doen we nu nog steeds hoor'.

'Gaaaaatsie', brult Zoon en Dochter er doorheen: 'WAT? echt waar? Doen jullie dat nog steeds?'.

Ik hou van opvoeden.

Even slapen, even sluimeren..

Er zijn zo verspreid over de dag van die heerlijke momentjes vind ik.

's Morgens vroeg voordat ik naar mijn werk ga, om 6.40 een kop koffie met warme melk drinken in een stil huis.

Of: wakker worden en me realiseren dat het zaterdagmorgen is, niemand aan het werk hoeft of naar school en het bed precies de juiste warmte en zachtheid heeft en omdraaien een kreun van gelukzaligheid oplevert.

Dan weer wakker worden en de geur van versgebakken brood van beneden ruiken.

De maandagmorgen na een vakantie, de kinderen zijn weer op school, de voordeur opendoen en de rust omarmen.

Zo, nu heeft moeders vakantie....

Of op maandagmorgen de krant lezen met een kop koffie en iets lekkers wat er nog ligt van het weekend, zelfgebakken cake ofzo...

Op dinsdagmiddag bedenken dat we vanavond patat eten en er geen eten gekookt hoeft te worden.

Vrijdagmiddag 17.30 pannenkoeken bakken en weten dat het een begin van een vrij weekend is.

Ook zo fijn: als ik om 16.45 alles voor het avondeten al heb voorbereid en er dus zeker een half uur ruimte is voor een woonboek of blad en beker thee en ik nog kan onderuit zakken op de bank.

(en stiekem dan mijn ogen dicht doe en weg zak in een powernap van 10 minuten)

Ik doe dat trouwens ook weleens 20 minuten voordat ik weg moet om de kinderen van school te halen, maar dat is iets minder fijn, want dan zit er zo'n limiet aan....

Naar bed gaan en de regen tegen de ramen horen kletteren.

Bezig zijn met koken en dat Man opeens vroeger dan verwacht aan komt fietsen.

Eigenlijk zijn er best veel fijne momenten.

Einde en begin

Ik ging terug naar het begin
naar de plek waar de bodem van het ravijn was
waar de orkaan ophield en de storm ging liggen

De plek waar het lawaai verstomde en de stilte begon
daar waar ik leerde dat ik niet de duisternis hoef te verdrijven,
maar waar Zijn licht, de waarheid laat zien.

De plek waar wonden behoedzaam worden verbonden en herstel kan beginnen
waar stilte geen eenzaamheid is.

Ik was vandaag te gast op De Hezenberg in Hattem.
Mirjam van der Vegt gaf een lezing over stilte, samen met tips en oefeningen.
We kregen de gelegenheid om rond te lopen door het bos en over het landgoed voor een stiltewandeling.

Wat was het goed om daar na 3 1/2 jaar weer te zijn! Dit keer was ik er om te genieten van een middag weg en niet om therapie en gesprekken te ondergaan. Ik zag oude bekenden en zo kwamen het verleden en het heden elkaar tegen.
Wat een cadeau!

Ik ging vandaag terug naar de plek waar
einde en begin
elkaar raakten.
Soms is het goed om daar weer te zijn
om te kunnen zien wat het gebracht heeft.

Over cake, papier en herfst.

Soms moet ik eerst een beetje leegte in mijn hoofd krijgen om iets uit mijn handen te krijgen.
Dat geldt niet alleen voor een blog schrijven, maar ook voor bakken of gewoon een DIY.
Aan de andere kant: ik kom ook tot de ontdekking dat ik mijn hoofd leeg krijg door iets te gaan doen.
Begrijpt u het nog?

Enfin.
Soms moet ik bij een ander op haar blog koekeloeren om inspiratie te krijgen.
Ken je ing-things al?
Daar vond ik een DIY genaamd Weather report and some mushrooms.
Eerlijk is eerlijk: haar foto's zijn zeer stylisch verantwoord, maar heej! je eigen twist eraan geven, dat is de uitdaging!

En zo geschiedde, ik kocht bij de Action een bolletje witte wol en 2 x een A5 papierblok met patroontje.
Ik nam een plaatje via Google van een paddenstoel en een eekhoorn,

knipte en verknipte wat papier,

irriteerde me wild aan de schaar, bedacht dat een nagelschaartje dan weer handiger was en vervolgens vond ik dat het nu klaar moest zijn, dus niks draadje wol door een naald, maar gewoon vastplakken met plakband

en dan BAM! met masking tape aan de muur.
Wat een grap. Een herfstslinger. Wat een gezelligheid.

Oei! wat een stof aan de muur en het plafond! Nog een idee om je hoofd leeg te maken....

Ik bakte nog wat.

Een cake.
Een cake met aardbeien.
Een cake met aardbeien, appel en banaan.

En weet u wat zo fijn is?
Voor cake heb je alleen maar 250 gram bloem, 250 gram suiker, 3 eieren en 250 gram roomboter nodig.
Welk mensch bezit dat nu niet?
Dus allen: leegt uw hoofden!

Wat ben je leuk.

Ken je dat?
Dat je naar iemand kijkt en de ander opeens weer ziet, opnieuw ziet.

Ik zat vanavond op de bank.
Laptop op mijn schoot.
Ik keek naar Man.
Hij zat aan tafel te praten, bij te praten met een Fijne Vriend.
Ik hoorde niet wat ze zeiden, maar ik keek naar Man met zo'n mooi muziekje in mijn oren.
Ik keek en keek.

Ik zag mijn Lief door de muziek.
Ik hoorde niet wat hij zei, maar ik zag zijn profiel en dacht:

wat ben je leuk

Zomaar.



Eindeloos lang kan ik luisteren naar dit nummer.

My face above the water
My feet can't touch the ground,
Touch the ground, and it feels like
I can see the sands on the horizon
Everytime you are not around

I'm slowly drifting away (drifting away)
Wave after wave, wave after wave
I'm slowly drifting (drifting away)
And it feels like I'm drowning
Pulling against the stream
Pulling against the stream

I wish I could make it easy
Easy to love me, love me
But still I reach, to find a way
I'm stuck here in between
I'm looking for the right words to say

I'm slowly drifting, drifting away
Wave after wave, wave after wave
I'm slowly drifting (drifting away)
And it feels like I'm drowning
Pulling against the stream
Pulling against the stream

Biscuits citron

We zijn weer thuis na een heerlijke vakantie in la douce France.
Wat is het leven makkelijk als je niet meer op de tijd hoeft te letten, je kunt eten en slapen wanneer je wilt.
Dit jaar was het wederom een kleine camping, wat meer zuidelijk en met een klein zwembad.

http://www.camping-le-vaugrais.fr/

Sommige dagen was het zo warm, dat Zoon en Dochter het bad niet uitkwamen!

En nu is het weer voorbij...helaas.
Gek genoeg vond ik het dit jaar niet erg om weer aan het werk te gaan, ergens is het ook weer goed om in een ritme te komen.
De kunst is altijd weer om het hoofd leeg te houden en de rustmomenten te houden. We zullen zien....

Vandaag was het een 'gewone vakantiedag', met veel regen.
Veel regen.
Een goed moment om weer eens iets te bakken.
Nu is mijn favoriet momenteel zandkoekjes of de variatie met cacaopoeder erin. Maar een mensch wil ook eens wat anders nietwaar?

Op internet vond ik de variatie als citroenkoekjes en ik zal het u niet onthouden.

200 gram bloem
100 gram roomboter
50 gram suiker
1 zakje vanillesuiker
1 citroen

Verwarm de oven voor op 175 graden.
Rasp de schil van de citroen, maar alleen het gele deel.
Pers een halve citroen.
Meng alle ingrediënten door elkaar, inclusief het sap van de halve citroen tot een deeg.

lekker met je handen erin, net als vroeger toen je zandtaartjes bakte.....

Maak balletjes ter grootte van een walnoot en druk ze plat op de bakplaat.
Bakken in de oven, ongeveer 15 tot 20 minuten.

Heerlijk met een glas thee en een goed boek of blad!