In de schuur stond nog een grote pot in de kleur wit. Ooit stond daar een plant in met de prachtige naam 'Paradijsvogelplant alias Strelitzia Nicolai', maar het liep niet zo paradijselijk af.
De plant was zo hard gegroeid, dat we de wortels eruit moesten hakken.
Je begrijpt: dat overleefde ie niet. Helaas.
Echter, er stonden er in onze woonkamer twee planten met de monsterlijke naam: 'Monstera Deliciosa' en het leek me een geweldig plan om deze planten samen in de grote pot te zetten.
Sinds we een nieuwe vloer met vloerverwarming hadden gekregen, kreeg ik het op mijn heupen en moest er een nieuwe kleur op de muur 'Singing Sand' en ook het dressoir kreeg een nieuwe kleur 'In The Saddle'.
Tja. Shakespeare zei het al eens: 'what's in a name'.
Enfin. De witte pot moest er ook aan geloven aangezien ik nog wat verf over had van het dressoir.
Ik sopte de pot af, installeerde 'm op het aanrecht met mijn benodigdheden en samen waren we er klaar voor.
Ik had er schik in, Histor verf is goede kwaliteit, lekker dik en zo kwaste ik de verf erop.
Hij keek nog eens beter en sprak toen de woorden: 'maar schatje, je hebt allemaal druipers! Dat moet je echt even bijwerken met de kwast'.
Dat was toch jammer. Hij werd zelfs een beetje streng: 'lieverd, je hebt het weer veel te dik gedaan, het moet ook allemaal snel bij jou, dit moet je laten drogen, opschuren met een fijn schuurpapiertje en dan nog een keer verven met een rolletje'.
Hij had natuurlijk gelijk, in het kwadraat. Wat er in mijn hoofd zit, dat moet gebeuren. Liefst gisteren.
Maar dat gaat natuurlijk niet. Ik slaakte een diepe zucht.
2 dagen later begon ik opnieuw. In de zon, voorzichtig opschuren, pot schoonmaken en opnieuw met een kleine roller voorzichtig de verf erop. Dit keer was het resultaat fantastisch.
Samen deden we de twee planten in de pot.
Gelukkig werd het dit keer geen slachtpartij, maar wel moesten wat wortels en lelijke bladeren het onderspit delven.
Van het proces en van het resultaat. Ha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten