Ach ja, K3!
Vaak keek ik vol vertedering naar de beelden die voorbij kwamen op tv, busladingen vol schattige kleine meisjes die bij een voorstelling van K3 aanwezig waren en luidkeels de liedjes mee zongen en dansten.
Enig!
Ik herinnerde me dat ik ooit met Dochter naar zo'n voorstelling wilde, maar dat het om onduidelijke redenen nooit van was gekomen.
Maar zeg nooit, nooit mensen!
Ik zocht uit of er nog kaarten waren en zowaar! naast elkaar op de tribune. Rij 40, stoel 5 en 6.
Vrijdag 15 maart in het jaar 2013, aanvang 17.00.
Fantastisch!
En in mijn hoofd begon zich een voorstelling af te spelen.
Ik ging Dochter verrassen.
Langzaam zei ik dat ik haar iets wilde vertellen. Haar ogen stonden vragend en ze zei: 'wat dan mama, wat dan?'.
Ik vertelde natuurlijk niet onmiddellijk wat het was, maar daar was dan eindelijk het moment suprême:
'schatje, wij gaan samen naar een concert van K3!'
en dochter gaf dan een luide krijs, er barstte een enorm vuurwerk los en om de hoek van de straat kwam de fanfare met voorop Hennie Huisman die het lied aanhief: 'surprise surprise! een verrassing bracht je zomaar van de wijs...'.
Ik kon niet wachten.
Maandagavond. 18.30. De bloemkool en een bal gehakt achter de kiezen.
Mijn hart bonkte en ik begon langzaam te vertellen..... daar was het moment: 'schatje, wij gaan samen naar een concert van K3!'
Complete stilte.
Dochter keek me verbijsterd aan.
'Wat? Ik ga niet naar K3! Dat is hardstikke kinderachtig!!'.
Man dook onder de tafel alwaar ik zijn gesmoorde lachen hoorde. Ik was sprakeloos. Ik begon te stotteren, te smeken, te soebatten, narrig te doen, ik trok het hele arsenaal aan opvoedkundige skills uit de kast.
Eindconclusie op donderdagavond: 'nou vooruit, als je dat zo graag wilt, dan ga ik wel mee, maar dan moet je wel cola en snoep regelen'.
We laten even buiten beschouwing dat ik de bewuste vrijdag griep had en dat Man weigerde om mee te gaan, zodat ik met een overdosis koortsremmende middelen éindelijk in de IJsselhallen naast Dochter zat.
Ze had me nog net een bak K3 popcorn afgetroggeld, maar mensen! ik zat! met Dochter bij K3!
De show begon, 3 zingende dame's, een showballet, discolichten en véél, heel veel kinderen.
Na een kwartier brak het zweet me uit, wat een afschuwelijke lading mensen. En die kinderen die niet bleven zitten, maar continu heen en weer liepen. Trap op, trap af.
Kinderen voor me langs naar hun ouders, weer terug naar beneden en de trap weer op, weer langs mij, weer terug liepen.
Kinderen die gingen zitten KLOINK en weer staan KLAP stoeltje weer dicht en dan 5 keer achter elkaar.
In een koortsige waas vermenigvuldigden de kinderen die de trap op en af gingen zich in hoog tempo en bijna kwam het moment dat ik wilde opstaan en schreeuwen
EN NOU IEDEREEN KOPPEN DICHT EN ZITTEN!!!
Wanhopig keek ik opzij naar Dochter die stoïcijns en zwijgend in hoog tempo de popcorn naar binnen werkte.
Na 1 uur en 20 minuten was het feest voorbij.
'Het was leuk', sprak Dochter, 'maar de volgende keer dat je iets voor me regelt, moet je het even overleggen voordat je het betaald'.
Maar ik hoorde het al niet meer. Ik liet mijn gepijnigde oren en lijf in mijn bed storten.
Een kronkel en illusie armer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten