Het model had ik allang bedacht en in de huiskamer een plek gegeven, ik moest alleen nog die salontafel zien te scoren.
5 kringloopwinkels liep ik af, maar alleen brocante, grenen en oubollige eiken types kwam ik tegen. Geen nood, dan bestaat Marktplaats nog altijd.
Jah! en daar kwam ik het perfecte model tegen. Klein probleem: de eigenaar vroeg de smakelijke prijs van €120. Dat ging me te ver.
Ik deed nog een tegenbod van €50 en de eigenaar deed er wel 10 hele euro's van de vraagprijs af. Dat was nog steeds teveel, zodat ik afscheid nam -met pijn in mijn hart- van de salontafel.
Verder zoeken dan maar. Een ander leuk model, maar dan met iets meer tierelantijnen voor de mooie prijs van €35. Ik deed een brutaal tegenbod van €17,50 en de eigenaar ging tot mijn verrassing meteen akkoord.
En dus toog ik op een regenachtige vrijdagmiddag naar IJsselmuiden.
Een vrindelijke mevrouw wachtte me op in een onttakeld huis en vertelde het verhaal.
Haar moeder was opgenomen in een verzorgingshuis en de spullen die niet mee konden, gingen naar de kringloopwinkel of naar iemand die er nog iets voor wilde geven.
Met een weids gebaar zei ze: 'dus als er tussen de spullen nog iets anders staat wat je leuk vind, neem het alsjeblieft mee...'.
Ik geneerde me. Ik kan toch niet zomaar tussen die spullen graaien bedacht ik me tot mijn oog op een prachtig retro wijnrek viel.
'Oh', zei ik en voor ik het wist drukte ze het ding in mijn handen.
En dus reed ik weer huiswaarts met salontafel en wijnrek, bepeinzend hoe de situatie van de mevrouw, me zo bekend was. Nog geen anderhalf jaar geleden stond ik immers met mijn eigen broers en zussen op te ruimen in het huis van mijn ouders.
Tja.
Daar stond de salontafel.
En dan?
Na een uur goed schuren, stond ze daar in haar nakie. Zeg nou zelf: helemaal niet lelijk toch?
Maar oude dames moet je niet te lang op de tocht laten staan. Daar worden ze niet mooier op. Dus bracht ik een eerste laag aan. Hemd en onderbroek zeg maar......in keurig wit.
Als laatste en ook het spannendste: de kleur van de jurk.
Olijfgroen? Wit? Bruin?
Mooie kleuren, zeker. Maar zo veilig, zo behoudend. De oude dame zag er alweer een stuk jonger uit. Dat verdiende een opvallende kleur.
De Gamma had een spectrum aan kleuren waar je u tegen zegt. En al die kleuren hadden ook weer de mooiste namen.
Koffielikeur
Toverbal
Aladin
Doelmatig
Overvloed
Orgineel
(je vraagt af wat de bedenker van deze namen achter de kiezen had aan alcoholische dranken toen hij de kleuren een naam gaf....)
Ik was gek van de kleur Toverbal. Diep roze. Maar nee. Een oude dame een jurk aantrekken met de naam Toverbal zeg nou zelf: dat past toch niet?
Ik vond de mooiste kleur bij de salontafel en ging aan de slag. Na 2 keer ingespannen schilderen was het klaar.
En toen ze mocht schitteren in de huiskamer, zag ik opeens dat ze een jonge blom was geworden!
Een jonge blom met een jurk met de prachtige naam
Verbondenheid
Dank u wel, mevrouw ergens in een verzorgingshuis in IJsselmuiden.
Wij gaan genieten van deze jonge blom. Oud in een nieuwe jurk.
2 opmerkingen:
Wat maak je toch een leuke verhalen mee in je leven! (..even de mindere voor het gemak vergetend natuurlijk;)
De commode van onze jonge blom heeft ook de kleur 'verbondenheid' gekregen...en ze (niet de commode maar de jonge blom) verbindt ons ook echt:)
(Hopelijk houdt je salontafel in die kleur jullie ook heel wat avondjes bij elkaar met een potje thee of koffie er op)
Liefs
Lisette
PS, en mooi werk natuurlijk! Een prachtig tafeltje geworden zo te zien:)
Een reactie posten