Voor de gek houden

En zo kwam ik gisteravond weer bij een cliënt om zijn ogen te druppelen en om even de afwas te doen.Een man met de nodige humor.
Toen ik net begon met werken, drukte hij me een boekje in mijn handen met de vraag of ik een stukje wilde lezen.Met verbijstering keek ik naar de woorden en herkende vrijwel niets, maar aangezien de collega die me inwerkte, zich stil hield, dacht ik dat het een part of the job was.
Blozend moest ik erkennen dat het me niet lukte. Hij had er lol in, want het bleek geschreven te zijn in de Friese taal.
(ja voor speciaal voor de piepeltjes uit Friesland schrijf ik hier: taal, dialect schijn je niet te mogen zeggen...).

Gisteravond kwam ik weer bij hem. Na de gebruikelijke karweitjes zei hij dat hij nog 1 vraagje had.
Zijn ogen begonnen te glimmen en hij zei: 'heeft u al eens uit mijn boekje voor gelezen?'.
Ha! Maar dit keer kon hij me niet in de maling nemen en met een stalen gezicht zei ik: 'oh u bedoelt dat boekje in het Fries?'.
Een beetje teleurgesteld zei hij: 'hé jammer, heb je dat al een keer gelezen? Ik vergeet steeds aan wie ik het gevraagd heb! Laatst was er namelijk iemand die dacht dat het Latijns was, nou dat is wel een beetje te hoog gegrepen hoor'.
Ik kreeg er nu echt lol in en zei: 'weet u wat, de volgende keer dan zeg ik gewoon niets en dan probeer ik het nog een keer voor te lezen'.
Hij begon te grinniken: 'ja dat lijkt me leuk en dan kijken we wat je ervan bakt'.

En zo hebben we samen een lolletje in het vooruitzicht. Ik, omdat ik weet dat ik hem in de maling ga nemen.
Hij, omdat hij weet dat hij dit gaat vergeten, maar straks, als de grap uitkomt, hij het weer zal herinneren.
En ik heb bewondering voor hem, omdat hij met humor weet om te gaan met zijn beperkte geheugen en de jaren die echt gaan tellen.