Hij loopt vaak onmiddellijk op de afdeling boeken, sectie Kunst af en ik marcheer in hoog tempo maar het servieswerk, op zoek naar dat ene blauwe kommetje wat ik aan mijn steeds groter wordende collectie blauwe kommetjes met een design erop toe kan voegen.
Dit tot grote wanhoop van de familie overigens. Die collectie is al veel te groot, maar ik zeg altijd: 'je kunt nooit genoeg blauwe kommetjes hebben'. Jaja, foute uitspraak, I know.
Daarna ga ik langs huishoudelijke artikelen, lees: Tupperware shit en dan wandel ik naar de potten en vazen, wellicht scoor ik een vintage vaas met Germany eronder. Goud geld waard.
In die hoek waar ook de afschuwelijke vaasjes en waxinelichthouders staan beplakt met brocante lintjes, staat een mand met op het oog tegeltjes erin.
Ik jaag nog altijd op tegeltjes met een botanische afbeelding erop, vintage bij voorkeur. Ik ben namelijk niet van de brocante maar van het botanische.
En dan valt mijn oog op een tegeltje...............
Ik lees de tekst nog eens. Ik voel een boosheid opkomen. Pardon? Ik vind dat ik momenteel zwaar beproefd wordt, maar krijg dan de opdracht om aan anderen te denken? Hoezo?
Ik app een foto onmiddellijk naar een vriendin en krijg de reactie: "Wauw...heftig.. maar ook wel mooi..kringloop?"
Ik antwoord: 'Yup. Ik vind m stom en heb m op de grond gesmeten'. Antwoord: "Hahahaha moooooi".
Verder grabbelen in de mand en ik veronderstel dat iedereen mijn mond ziet bewegen, zo giftig word ik van de tekst. Enfin, de mand is verder waardeloos en ik kwak het tegeltje in de mand en de mand op het rek.
Gelukkig verlaat ik het pand met 2 potjes met botanische afbeelding waar Man wat om gromt en ik mijn aankoop naar hem verdedig met 'voor mijn Pilea stekjes', een grote schaal waar hij nog valser naar kijkt, 'voor een salade, veel gezelliger dan die Tupperware bak nu', een cd van Jacques Brel en een boek.
Hij heeft natuurlijk weer een kunstboek en 2 lijsten waar ik naar grom en waarvan hij dan weer vind 'dat ik de waarde ervan niet zie'.
's Avonds stuur ik de foto door naar iemand waarvan ik ook vind dat ze zwaar beproefd word.
Antwoord: 'ooooooo errrrrruuuuuug'.
Ha! Zie je nou wel!
En dan gaan we los met uitspraken die we allebei horen maar totaal niet helpen:
God geeft je niet meer dan je kunt dragen Alles is mogelijk voor wie gelooft In Hem meer dan overwinnaar!Ik weet het wel. Het is de pijn die ik voel, het verdriet dat ik weer door een crisis moest gaan en nog steeds aan het herstellen ben met ups en downs, het grote gevoel van eenzaamheid wat keer op keer terug komt, de dagen dat ik moed moet verzamelen of toch weer een tabletje slik om wat rust te vinden.
Onder angst zit altijd boosheid en onder die boosheid komt ik altijd weer bij verdriet uit. Verdriet om zoveel dingen die moeilijk waren en nog zijn.
Ik steek mijn tong uit naar het tegeltje en denk aan een lied en wat regels daaruit wat ik mee draag in mijn hart:
I am surrounded
By the arms of the Father
Voor nu is dat genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten