Gek, zo door het jaar heen kom ik allerlei fantastische cadeaus tegen, maar tegen de tijd dat Moederdag/Sinterklaas/verjaardag dichtbij komt, ben ik dat soort zaken plots vergeten.
Om nou een lijstje aan te leggen voor het geval dat, nooit aan gedacht. Moet ik toch eens mee beginnen.
Nu ben ik een vrouw en gek op bling bling. Met mate dan.
Ooit heeft mijn geliefde me verrast met een ring voor Sinterklaas. Hij was van zilver en had een soort extra ring die kon draaien.
Daarop stonden de woorden HOPE LOVE FAITH.
Ik had totaal niet gerekend op een ring en was volledig flabbergasted. Ik bleef maar uitroepen: 'wat prachtig, wat geweldig, waar heb je dit gekocht?!'. Man was verbijsterd door de reactie en zei nog: ''t is maar een ring!'.
Mannen begrijpen dat soort zaken blijkbaar niet.
Dus. December 2013 en wat wil ik graag hebben?
Een ring.
Prima. Man ging wel op pad voor een ring. Ik mocht geen verlangens indienen, nee: dat regelde hij zelf wel.
5 december.
Daar kwam het pakje van een juwelier. Oef. Mijn hart bonkte een klein beetje.
Doosje open. Fluwelen zakje. Even zoeken. Jah! Een ring, zilver met een zwarte steen, een onyx.
Mooi!
Alleen: veel te groot!
Dus Man toog weer terug naar de juwelier met een andere passende ring van mij en een nieuwe ring werd besteld.
16 december.
'Ik denk dat je ring deze week komt', zei Man. Oehoe!
'Weet je wat me nou zo leuk lijkt', zei ik tussen de middag een paar dagen later tegen de kinderen: 'dat papa deze week de ring heeft en dat hij me dan nog een keer ten huwelijk vraagt'.
Nou! Dat leek Dochter echt geweldig en Zoon wilde dan wel foto's maken.
U begrijpt: nog dezelfde middag kwam Man thuis met een klein doosje.
Ik gilde tegen Dochter: 'kijk nou, kijk nou, papa heeft de ring!'.
Dochter ging hysterisch mee gillen: 'papa papa, nu moet je mama nog een keer ten huwelijk vragen!'.
Man is ook de beroerdste niet, dus die zakte op zijn knie. 'Kijk nou', gilde Dochter tegen Zoon, maar die had belangrijkere zaken zoals de laptop. Hij draaide zich even om en Man zei: 'wil je nog een keer met me trouwen?'.
Ik ging nu ook hysterisch gillen, want dat hoort dan natuurlijk: 'oh ja, jaaaa heel graag!'.
Dochter deed alsof ze flauw viel.
Zoon draaide zich weer om naar zijn schietspelletje en sprak de historische woorden:
'en dan mogen jullie nu tongzoenen'.
2 opmerkingen:
:)
Lisette
PS, voor onze 9e trouwdag afgelopen oktober heb ik man en mij gelijke ringen gegeven (alleen heeft die van mij een briljantje;)) met de namen van onze kinderen er in gegraveerd - en dat vond man op zijn beurt ook echt fan-tas-tisch! :)
Lisette
Een reactie posten