De wekker gaat, ik draai me nog es om en draai me weer op en check de tijd op mijn mobiel.
7:06
Tijd om een been naast het bed te hangen en me voor te bereiden op het ochtendritueel.
Oh nee. Dat gaat vanmorgen wat anders, want Man is de hort op.
Ik moet het ochtendritueel zelf organiseren.
Vervelend, want nu moet mijn tweede been iets sneller naast het bed gaan hangen.
Goed. Wassen, plassen, kinderen wakker kussen,
30 keer roepen dat ze nu echt uit bed moeten, jawel je moet uit bed, want je moet naar school, nee je kunt niet thuis blijven, nee je kunt geen korte broek aan vandaag want het gaat regenen en het is koud en kom nou eindelijk dat bed uit
Beneden.
Brood smeren.
Dat doet Man elke ochtend, dus nu moet ik uitvogelen wie hoeveel boterhammen mee naar school neemt en wat daar op moet.
'Weet je dat nou nog niet?', vraag Zoon met een klein ochtendhumeur. Sorry hoor.
Broodtrommels gevuld, kleinepauzehap erbij en dan 2 pakjes drinken.
La open, pakje yokidrink voor allebei.
Ai. Pakjes sap zijn op. Hmm. En nu?
Dan een beker erbij uit die goede oude tijd van groep 3.
Beker. Waar zijn die bekers eigenlijk.
Natuurlijk, vorige week ontdekten we dat er bekers waren die lekten, dus heb ik die weg gegooid.
Oh.
Hoe laat is de Aldi open? Hé bah, daar heb ik helemaal geen zin in nu.
Ach kijk, daar staat nog een beker! Sapje erin, Zoon kan naar school.
Nu Dochter nog. Hmmm. Zal ik de Buurvrouw even appen of ze nog pakjes heeft?
Ik heb een flesje waar water in kan, is dat handig? Beetje sap erin, rietje erbij.
Ligt er echt niet nog een beker in de kast? Jaaaa, toch nog een Prinsessenbeker.
Maar waar is de deksel? Oh kijk nou, in de la met Tupperware bakjes ligt een deksel.
Argh, die deksel hoort bij de beker die ik vorige week heb weg gegooid.
Toch erop draaien, gewoon dom draaien. Het past. Enigszins.
Dwars door alle gedachten heen zie ik Zoon en Dochter kijken.
'Een beker mee naar school?', zegt Zoon vol afgrijnzen.
'Ja sorry', zeg ik schuldbewust, 'ik heb er niet meer opgelet of er nog genoeg pakjes waren, dus nu moeten jullie maar een beker mee naar school'. Niet verder zeuren denk ik er achteraan.
Hij gaat verder met zijn boterham.
'Die deksel hoort niet bij die beker', klinkt dan de beschuldigende stem van Dochter.
'Neeee, dat weet ik, maar ik heb niks anders, als ik het nou heel hard aan draai, dan lekt het denk ik ook niet. En als je dan de deksel niet open krijgt, moet je het maar even aan juf vragen', zeg ik terug.
Ze kijkt me aan.
'Die bekers lekken', zegt ze weer.
'Zal ik er een plastic zakje omheen doen, ik denk dat het zo wel gaat', vraag ik haar.
Ze kijkt twijfelend naar me. Kijkt weer naar de beker.
'Please, ga nou niet moeilijk doen', denk ik. Ze knikt en richt haar aandacht weer op haar boterham.
Ik stop de spullen in hun tassen.
De beker met verkeerde deksel en plastic zakje kijkt me aan.
'Had je nou echt niet even kunnen opletten en ervoor kunnen zorgen dat er pakjes drinken in huis waren?', zegt de beker verwijtend tegen me.
Ik steek mijn tong uit en stop 'm in de tas van Dochter.
Ik weet zeker dat ik niet de enige Moeder ben met dit soort zaken.
Daarom pak ik mijn beker koffie en de krant.
Het is zoals het is en vandaag is het een beker met een verkeerde deksel en een plastic zakje erom.
Niks mis mee.
