Een meisje nog met lange benen en sprekende ogen.
Ze is nog klein en toch ook alweer zo groot.
Ik vraag: 'stop je even met groeien, je wordt zo groot!' en dan giechelt ze: 'mama, dat kan toch niet, dat gaat vanzelf'.
Ze is nog klein, want ze wil graag dat ik haar naar bed breng en toch ook alweer zo groot als ze vraagt of ik blusher op mijn wangen heb en of ik ook foundation gebruik.
12 is een geweldige leeftijd.
Ze danst en zingt, ze verwondert en verbaast, de toekomst ligt nog blanco voor haar.
Ik kijk naar haar en koester haar, alsof ik mijn eigen kleine 12 jarige ikje vast kan houden.
Ze zegt tegen haar meester: 'ik wil graag dat je af en toe aan me vraagt hoe het met me is, want ik vind het een beetje lastig om het zelf te zeggen' en ik bewonder haar inzicht.
Misschien moet ik het zelf ook eens doen. Hoe is het met me?
Want misschien is daar binnen nog een meisje, wat het lastig vind om het zomaar zelf te zeggen......hoe groot ik ook ben.
